- w dniach od 10 do 19 marca 1863 roku dyktatorem powstania styczniowego był Marian Langiewicz; o jego nominacji na ten niezwykle odpowiedzialny urząd zadecydowały sukcesy na polu walki, a dokładniej wygrane w walkach pod Staszowem oraz Pieskową Skałą; po osaczeniu wojsk Langiewicza przez Rosjan, został on zmuszony do przekroczenia
Powstanie 1863-1864 było najdłużej trwającym zrywem niepodległościowym w epoce porozbiorowej. Do walki wciągnęło wszystkie warstwy społeczeństwa, odcisnęło się silnie na ówczesnych stosunkach międzynarodowych, a wreszcie spowodowało ogromny przełom społeczny i ideowy w dziejach narodowych, co wywarło decydujący wpływ na rozwój nowoczesnego społeczeństwa polskiego. Osłabienie Rosji po klęsce w wojnie krymskiej doprowadziło do liberalizacji jej polityki wewnętrznej. Nadzieje na szersze koncesje car Aleksander II w 1856 r. przeciął słowami „żadnych marzeń”. Patriotyczne kręgi liberalno-konserwatywne, głównie ziemiańskie, skupione wokół Andrzeja Zamoyskiego, liczyły na przywrócenie w Królestwie Polskim statusu konstytucyjnego sprzed 1830 r., natomiast demokratyzujące środowiska młodzieży i części mieszczaństwa, ośmielone osłabieniem Rosji i zwycięstwem włoskiego ruchu narodowego, wysuwały hasła niepodległościowe. Pierwsi jako umiarkowani zyskali nazwę „białych”, drudzy „czerwonych”. Najważniejszym problemem była „kwestia włościańska”, czyli likwidacja pańszczyzny i uwłaszczenie chłopów. Koła ziemiańskie godziły się na uwłaszczenie za odszkodowaniem, zaś ruch demokratyczny żądał uwłaszczenia bezwarunkowego, widząc w tym warunek zwycięskiego powstania przeciw Rosji. Namioty żołnierzy rosyjskich na Placu Zamkowym w Warszawie po wprowadzeniu stanu wojennego w Królestwie Polskim w 1861 roku W 1860 r. czerwoni zainicjowali manifestacje religijno-patriotyczne. Jednocześnie konsolidowały się młodzieżowe kółka konspiracyjne. Zaatakowanie przez wojsko rosyjskie 27 lutego 1861 manifestacji w rocznicę bitwy grochowskiej przyniosło pierwsze krwawe ofiary: na pl. Zamkowym padło pięciu zabitych. Władze w obawie przed spontanicznym wybuchem walk zgodziły się na przyjęcie petycji z żądaniem zmiany systemu rządów, którą Aleksander II określił jako zuchwalstwo, ale ostatecznie zgodził się na desygnowanie Aleksandra Wielopolskiego na stanowisko dyrektora Komisji Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego i zapowiedział utworzenie Rady Stanu oraz samorządu miejskiego i powiatowego. Te ustępstwa nie powstrzymały manifestacji. 8 kwietnia 1861 r. od kul Rosjan padło 200 zabitych i około 500 rannych. W Warszawie wprowadzono stan wojenny, rozpoczęły się brutalne represje, organizatorów manifestacji w Warszawie i Wilnie deportowano w głąb Rosji. Przyspieszyło to konsolidację konspiracji: 17 października 1861 utworzony został Komitet Ruchu (Miejski), a w czerwcu 1862 Komitet Centralny Narodowy. KCN kierował Organizacją Narodową, która tworzyła struktury tajemnego państwa polskiego. W planach KCN było powstanie nie wcześniej niż na wiosnę 1863 r. Jednakże „branka” do armii rosyjskiej w połowie stycznia 1863, którą prowokacyjnie zaplanował Wielopolski, zmusiła KCN do wezwania do powstania w nocy z 22 na 23 stycznia 1863 r. Manifest oraz dekrety Rządu Narodowego ogłaszały bezwarunkowe uwłaszczenie chłopów oraz walkę z Rosją o niepodległą, demokratyczną Polskę w granicach przedrozbiorowych. W styczniu 1863 powstanie obejmowało Królestwo Polskie, w lutym rozszerzyło się na Litwę, w kwietniu i maju sięgnęło okolic Dynaburga i Witebska oraz guberni kijowskiej i wołyńskiej. Z Galicji i zaboru pruskiego napływali ochotnicy, broń i zaopatrzenie. Przybyli też ochotnicy z Włoch, Węgier, Francji, a także Rosji. Najpoważniejszym zawodem była bierna postawa chłopów. Dekret uwłaszczeniowy bez wcześniejszej ideowej agitacji nie odegrał roli mobilizacyjnej, jednakże w rejonach opanowanych przez polskie oddziały udział chłopów stopniowo wzrastał. Ochotnicy pochodzili z ludu miejskiego, szlachty zaściankowej, robotników, inteligencji, młodzieży gimnazjalnej i studenckiej. Późną wiosną i latem 1863 walczyło do 35 tys. powstańców, mając przeciwko sobie w samym tylko Królestwie 145 tys. Rosjan. Tajemnym państwem polskim kierował RN. Podlegała mu cywilna i wojskowa organizacja terenowa. Powstańczą dyplomacją z centralą w Paryżu kierował Władysław Czartoryski. Wybuch walk, a zwłaszcza to, iż Rosjanie już w pierwszych dniach nie stłumili „ruchawki poborowych”, zaskoczył stolice zachodnie, a opinia publiczna zareagowała sympatią dla Polaków. W Paryżu, Londynie i Wiedniu, a także w Petersburgu wiedziano, że kryzys może przekształcić się w nową wojnę z Rosją. Dyplomacja rosyjska twierdziła, iż powstanie to jej sprawa wewnętrzna, a ruch polski wymierzony jest w porządek europejski. Jednakże ujawnienie rosyjsko-pruskiej konwencji z 8 II 1863 o solidarnej walce z Polakami umiędzynarodowiło powstanie i umożliwiło mocarstwom zachodnim przejęcie inicjatywy dyplomatycznej – przede wszystkim dla własnych celów. Napoleon III, owładnięty ideą oparcia granic na Renie, skierował atak polityczny przeciw Prusom, dążąc do sprowokowania wojny, i zabiegał o sojusz z Austrią. Wielka Brytania nie zamierzała dopuścić do wojny Francji z Prusami, blokowała możliwość sojuszu francusko-austriackiego i dążyła do rozbicia porozumienia francusko-rosyjskiego. Austria rywalizowała z Prusami o prymat w Niemczech, ale odrzuciła francuskie oferty sojuszu, by nie wspierać Napoleona III kosztem interesów niemieckich. O militarnej pomocy, na którą liczyli Polacy, nie mówiono, choć Napoleon III zachęcał do kontynuowania powstania. Francja, Anglia i Austria uzgodniły koncepcję dyplomatycznej interwencji w obronie praw Polaków i w kwietniu wystosowały noty utrzymane jednak tylko w tonie perswazji. RN spodziewał się, że rozwój powstania będzie popychał mocarstwa do konfliktu zbrojnego. Toteż polskie akcje dyplomatyczne zmierzały do skłonienia Francji, Anglii i Austrii do militarnego wsparcia Polski. Podkreślano zwłaszcza, że odbudowa niepodległej Polski jest warunkiem zbudowania trwałego pokoju w Europie. Petersburg widząc, że nie grozi nowa wojna, pozostawiał drzwi otwarte do negocjacji, ale zdecydowanie negował prawo mocarstw do interwencji. W czerwcu 1863 mocarstwa zachodnie sformułowały warunki: amnestii dla powstańców, utworzenia przedstawicielstwa narodowego i rozszerzenia koncesji autonomicznych w Królestwie, konferencji sygnatariuszy traktatu 1815 r., a na czas jej trwania zawieszenie broni. I tym razem było to dalekie od polskich oczekiwań. Liczono jednak, że odrzucenie tych żądań skłoni Francję, Anglię i Austrię do stanowczych kroków, w tym do uznania Polaków za stronę walczącą. Aleksander II i jego ministrowie, świadomi ryzyka wojny, ale pewni poparcia społeczeństwa, odrzucili noty mocarstw. Francja i Anglia uznały to za obelgę, jednak nie odważyły się na podjęcie wyzwania. Ten brak stanowczości pozwolił Rosji na przeciąganie negocjacji do sierpnia, a następnie ich zerwanie we wrześniu, kiedy groźba wojny z Zachodem minęła. „Walka powstańcza” obraz Michała Elwiro Andriolli Fiasko interwencji przesądzało o politycznej klęsce powstania. Polacy mogli ze zmiennym szczęściem walczyć z wojskami rosyjskim, ale nie mieli szans na ostateczny sukces. Klęską zakończyła się kampania gen. Zygmunta Sierakowskiego na Litwie (IV-V 1863), a on sam został stracony w Wilnie. Powstanie na ziemiach litewskich i białoruskich trwało wprawdzie do 1864 r., ale były to tylko działania partyzantki leśnej. Katastrofę przyniosła próba powstania na Kijowszczyźnie w maju 1863: chłopi wymordowali oddział młodzieży uniwersyteckiej. Jedynie na Wołyniu płk Edmund Różycki odniósł kilka zwycięstw, ale musiał wycofać się do Galicji, co kończyło walki powstańcze na Ukrainie. Objęcie władzy przez Romualda Traugutta 17 X 1863 podtrzymało walkę, a reorganizacja powstańczych zmierzała do ofensywy wiosną 1864 w oczekiwaniu na wojnę europejską. Zimą 1864 działania trwały głównie w południowej części Królestwa, graniczącej z Galicją, skąd docierała pomoc. W końcu grudnia 1863 na Lubelszczyźnie rozbity został oddział gen. Kruka-Heydenreicha. Najsilniejszym ośrodkiem powstańczym pozostał rejon Gór Świętokrzyskich, gdzie dowodził gen. Bosak, lecz jego zgrupowanie poniosło 21 lutego klęskę, co zapowiadało już kres powstania zbrojnego. Austria wprowadziła 29 lutego stan wojenny w Galicji, a 2 marca władze carskie ogłosiły uwłaszczenie chłopów w Królestwie Polskim: te dwa fakty przekreśliły koncepcję Traugutta rozwinięcia powstania z wykorzystaniem pospolitego ruszenia w zaborze rosyjskim i pomocy z Galicji. W kwietniu 1864 Napoleon III wycofał się z wspierania sprawy polskiej, a W. Czartoryski pisał do Traugutta: „Jesteśmy sami, pozostaniemy sami.” Aresztowania szczerbiły ogniwa tajemnego państwa polskiego, inni zagrożeni ujęciem uchodzili za granicę. Traugutt pozostał do końca: został aresztowany w nocy z 10 na 11 kwietnia. Stracenie 5 sierpnia 1864 na stokach Cytadeli członków ostatniego RN: Traugutta, Antoniego Jeziorańskiego, Rafała Krajewskiego, Józefa Toczyskiego i Romana Żulińskiego, symbolicznie zamykało powstanie. Do grudnia 1864 wymykał się policji Aleksander Waszkowski, powstańczy Naczelnik Warszawy, a ujęty podzielił w lutym 1865 los setek straconych. „Kryjaki”, jak ks. Stanisław Brzózka na Podlasiu, trwali do wiosny 1865. W czasie powstania wojska rosyjskie stosowały odpowiedzialność zbiorową wobec mieszkańców wspierających polskie oddziały. Szczególnie krwawymi represjami na Litwie zapisał się M. Murawiew, który zasłużył na przydomek „Wieszatiel”. Przez polskie szeregi przeszło ponad 50 tys. ludzi. Na obszarze objętym powstaniem od Prosny po Dźwinę i Dniepr stoczono nie mniej niż 1200 bitew i potyczek, zginęło blisko 20 tys. powstańców, Rosjanie wykonali przynajmniej 669 wyroków śmierci, na zesłanie, nie licząc tysięcy karnie wcielonych do wojska, wywieziono 38 tys., z czego ok. 20 tys. na Syberię, w tym 4 tys. na katorgę. Na emigracji znalazło się około 10 tys. powstańców, których część po kilku latach osiadła w Galicji. Konfiskaty majątków i wysokie kontrybucje dotknęły ziemiaństwo, zwłaszcza na Litwie. Powstanie styczniowe wywołało falę antypolskiego szowinizmu w społeczeństwie rosyjskim. Umocniło to kurs reakcji i represji, unifikacji administracyjnej Królestwa z Cesarstwem, rusyfikacji ziem polskich, tłumienia życia politycznego i społecznego. Konflikty między mocarstwami w okresie interwencji dyplomatycznej zaciążyły na układzie sił na arenie międzynarodowej. Sprawa polska na 50 lat zepchnięta została ze sceny międzynarodowej. Klęska i represje w zaborze rosyjskim wywołały ostrą krytykę powstania ze strony kół konserwatywno-ugodowych, z drugiej zaś strony do tradycji roku 1863 nawiązywał odradzający się ruch niepodległościowy. Powstanie styczniowe wywarło wielki wpływ na kształtowanie się świadomości narodowej mas ludowych oraz postaw i programów politycznych przed 1918 r. prof. Jerzy Zdrada Pełna wersja niniejszego tekstu dostępna jest w książce „Węzły pamięci niepodległej Polski”, którą wydało Muzeum Historii Polski. Ilustracja w tle: Artur Grottger, Bitwa, grafika z cyklu Polonia, 1863, domena publiczna.
Komentarze. Krolestwo Polskie przed wybuchem powstania Styczniowego: Na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego w polowie XIX w. silniej niz poprzednio zaczal rozwijac sie przemysl. Wyprodukowane towary wywozono na wschod, gdyz granica celna miedzy Krolestwem a Rosja zostala zniesiona.
. Spośród podanych niżej informacji podkreśl te, które charakteryzują sytuacjęw Królestwie Polskim przed wybuchem powstania listopadowego. a) Królestwo Polskie miało autonomię, czyli ograniczoną samodzielność w rozstrzyganiu spraw W Królestwie Polskim organizowano manifestacje patriotyczne, które umacniały patriotyzm narodu Dzięki polityce rządu w Królestwie Polskim w latach 1815–1830 nastąpił rozwój Na terenie Królestwa Polskiego działało wielu emisariuszy, których zadaniem był rozwój nauki i Rząd carski nie przestrzegał praw nadanych Polakom w Królestwie Polskim – ograniczono swobodę podejmowania decyzji przez sejm oraz wprowadzono Anglia i Francja wspomagały Polaków w Królestwie Polskim, którzy przygotowywali się do zbrojnej walki o Polacy w Królestwie Polskim mieli szeroką autonomię..../4 2. Na taśmie chronologicznej zaznacz i napisz datę wybuchu powstania styczniowego..../ 1 3. Oblicz i napisz, ile lat upłynęło od wybuchu powstania listopadowego do dzisiaj......./1 4. Podaj cztery przykłady skutków powstania styczniowego. a) ...b) ...c) ...d) ....../ 4 5. Odpowiedz na pytania odnoszące się do zamieszczonego obok Z jakim wydarzeniem związana jest treść obrazu? ... b) Kto został na nim przedstawiony? ....../ 26. Uzupełnij zdania, które odnoszą się do walki Polaków o niepodległość, prowadzoneju boku Francji na przełomie XVIII i XIX wieku. a) W 1797 roku we Włoszech zostały utworzone ... .b) Celem utworzenia tych oddziałów była chęć walki z ... Polacy mieli nadzieję, że walcząc u boku Francji doprowadzą do odzyskania... . .../3 7. Wyjaśnij, dlaczego władze pruskie prowadziły politykę germanizacji wobec narodu polskiego. Podaj dwa powody tej polityki. a) ...b) ....../ 2 8. Uzupełnij zdanie, które odnosi się do polityki rządu austriackiego wobec Polakóww Galicji w 2. połowie XIX wieku. Autonomia nadana Galicji polegała na ...... .../ 2 9. Podaj trzy przykłady działań Polaków świadczących, że bronili się przed rusyfikacją. a) ...b) ...c) ....../3 10. Wpisz w ramki imiona i nazwiska osób, których dotyczą opisy obok. – działacz emigracyjny, autor Pieśni Legionów Polskich, która od 1926 roku jest hymnem państwowym Polski. – generał, następnie cesarz Francuzów, prowadził wojny z zaborcami Polski, doprowadził do utworzenia Księstwa Warszawskiego. – podporucznik, oficer armii Królestwa Polskiego, stał na czele Sprzysiężenia Podchorążych, spisku, który doprowadził do wybuchu powstania listopadowego. .../ 311. Uzupełnij tabelę dotyczącą dorobku polskiej literatury i sztuki w XIX wieku. Epoka Twórca DziełoRomantyzm Adam Mickiewicz KordianPozytywizm TrylogiaBolesław Prus .../4Dział: Walka o niepodległą Rzeczpospolitą, test nr 5, grupa B .../29 1. Spośród podanych niżej informacji podkreśl te, które charakteryzują sytuację2. w Królestwie Polskim przed wybuchem powstania styczniowego. a) W Królestwie Polskim działali emisariusze, którzy organizowali powstanie i zachęcali do walki o W Królestwie Polskim działała legalna opozycja, której przedstawiciele na forum sejmu domagali się poszanowania praw nadanych Polakom przez rząd Polacy w Królestwie Polskim mieli nadzieję, że ich walkę poprą Francja i Polacy zakładali tajne organizacje o charakterze niepodległościowym, których celem była walka o Aby nie dopuścić do walki zbrojnej Polaków, rząd carski zorganizował tzw. brankę, czyli nadzwyczajny pobór do wojska na terenie Królestwa Młodzież organizowała w Warszawie manifestacje patriotyczne, które często były brutalnie rozpędzane przez władze W Królestwie Polskim działała legalna i nielegalna opozycja..../42. Na taśmie chronologicznej zaznacz i napisz datę wybuchu powstania listopadowego..../ 1 3. Oblicz i napisz, ile lat upłynęło od wybuchu powstania listopadowego do wybuchu powstania styczniowego......./1 4. Podaj cztery przykłady skutków powstania listopadowego. a) ...b) ...c) ...d) ....../ 4 5. Odpowiedz na pytania odnoszące się do zamieszczonego obok Jakie wydarzenie ilustruje?... b) Kogo autor umieścił w centralnej części obrazu?... .../ 26. Uzupełnij zdania, które odnoszą się do walki Polaków o upadku państwa polskiego po III rozbiorze. a) Po III rozbiorze wielu Polaków, polityków i światłych patriotów wyjechało z kraju i udało się na ... .b) Powodem opuszczenia ojczyzny była chęć prowadzenia walki o ... .c) Inną przyczyną wyjazdu były ... zaborców..../ 3 7. Wyjaśnij, dlaczego władze rosyjskie prowadziły politykę rusyfikacji wobec narodu polskiego. Podaj dwa powody tej polityki. a) ...b) ....../ 2 8. Uzupełnij zdanie, które odnosi się do polityki rządu pruskiego wobec Polaków w 2. połowie XIX wieku. Kulturkampf, czyli walka o kulturę ...... .../ 2 9. Podaj trzy przykłady działań Polaków świadczących, że bronili się przed germanizacją. a) ...b) ...c) ....../3 10. Wpisz w ramki imiona i nazwiska osób, których dotyczą opisy obok. – chłop z wielkopolskiej wsi, który w proteście przeciwko polityce władz pruskich zamieszkał w wozie cyrkowym. – generał, założyciel i dowódca Legionów Polskich we Włoszech. – działacz społeczny, przemysłowiec. Założył w Poznaniu fabrykę narzędzi i maszyn rolniczych. Zasłynął z gospodarności i rzetelności. .../ 3 11. Uzupełnij tabelę dotyczącą dorobku polskiej literatury i sztuki w XIX wieku. Epoka Twórca DziełoRomantyzm Juliusz Słowacki Pan Tadeusz Pozytywizm Jan Matejko Nad Niemnem.../4 3 ...
Aleksander Wielopolski Stał na czele rządu Królestwa Polskiego przed wybuchem powstania styczniowego. Autor pomysłu przeprowadzenia branki. Leopold Kronenberg Jeden z przywódców obozu „białych ” przed powstaniem styczniowym. Romuald Traugutt Dyktator powstania styczniowego. Zreformował armie powstaoczą.
Cele lekcji: Poznasz przyczyny wybuchu powstania na ziemiach polskich w XIX w. Kryteria sukcesu: Omawiam sytuację na ziemiach polskich przed kim byli Biali i przyczyny wybuchu kiedy rozpoczęło się powstanie. Ilustracja 1. Królestwo Polskie. Wikipedia Klęska powstania listopadowego przyczyniła się do zniechęcenia Polaków do konspiracji. W poszczególnych zaborach podejmowano szereg reform mających na celu poprawę warunków życia ogółu społeczeństwa. zabór pruski – rozwój gospodarczy, praca organiczna – wspólna praca obywateli dla dobra ogółuzabór rosyjski – odwilż posewastopolska, rozwój rolnictwa, aktywność społecznazabór austriacki – aktywizacja polskich ośrodków kulturalnych i naukowych. Reformy w Rosji pobudziły aktywność środowisk niepodległościowych. Powstały wówczas ugrupowania polityczne: Biali – uważali, że do powstania należy się przygotować, a jego wybuch uzależniali od poparcia zachodnich – dążyli do rozpoczęcia walki zbrojnej, byli zwolennikami zmian demokratycznych, prowadzili działalność konspiracyjną. Ilustracje Manifestacje. Wikipedia W drugiej połowie XIX wieku wzrastały nastroje patriotyczne. Ilustracja 4. Aleksander wielopolski. Wikipedia W1861 r. w administracji Królestwa Polskiego ważne wydarzenie objął Polak Aleksander Wielopolski, przeciwnik działalności konspiracyjnej. Doszło wówczas do wielu demonstracji. Oparciem dla Polaków był wówczas kościół katolicki. Bezpośrednią przyczyną wybuchu powstania była branka – masowy pobór młodych ludzi do wojska carskiego. Przyczynami pośrednimi było dążenie Polaków do odzyskania niepodległości, utworzenie niepodległego państwa polskiego. Powstanie rozpoczęło się 22/23 stycznia 1863 r. Polecenia dla uczniów do wykonania – czas do 35 minut: Pracujemy na Teams. Na każdej lekcji według temat i kryteria sukcesu w zeszycie – 2 przesłane informacje i tekst z podręcznika – str 100-101. – 12 Napisz w zeszycie informacje na temat:Sytuacja w zaborach – 12 minut. Może być w formie tabeli. Zabór pruskiZabór rosyskiZabór austriacki Kim byli Biali i wybuchu infografiki – 4 się tego tematu. Prześlij pracę pisemną do następnej lekcji za pośrednictwem formularza kontaktowego, dziennika elektronicznego lub na moją pocztę (iwierzbicka@
PRZED POWSTANIEM STYCZNIOWYM. Klęska powstania listopadowego skłoniła wielu Polaków do rezygnacji z działań konspiracyjnych. podjęto szereg działań mających na celu modernizacje polskiego społeczeństwa-praca organiczna. Prace organiczna w Wielkopolsce zapoczątkowali: Dezydery Chłapowski. Hipolit Cegielski.
Sytuacja gospodarcza w Kongresówce - rozwój przemysłu i infrastruktury - 1851 – zniesienie granicy celnej z Rosją - wzrost zapotrzebowania na produkty przemysłu metalurgicznego i metalowego - odwilż posewastopolska – okres ustępstw i reform przeprowadzonych przez cara Aleksandra II po wojnie krymskiej: złagodzenie cenzury, pozwolenie na powrót polskich zesłańców, pozwolenie na założenie Akademii Sztuk Pięknych i Szkoły Medyko-Chrirugicznej w Warszawie, powołanie Towarzystwa Rolniczego z Andrzejem Zamoyskim na czele Ożywienie polityczne i konspiracyjne - zakładanie tajnych organizacji spiskowych mających na celu odzyskanie niepodległości - manifestacje i demonstracje patriotyczne - 1861 – powstanie Delegacji Miejskiej z inicjatywy Leopolda Kronenberga Polityka Aleksandra Wielopolskiego - powołanie Aleksandra Wielopolskiego na urząd naczelnika rządu w Królestwie (polityka ugodowa wobec caratu, przeprowadzenie korzystnych dla Polaków reform) - zlikwidowanie Towarzystwa Rolniczego oraz Delegacji Miejskiej - wystąpienia rewolucyjne wobec władz w Kongresówce – tłumione przez wojska carskie - 14 października 1861 namiestnik cara wprowadza w Królestwie stan wojenny - niezadowalające Polaków pertraktacje z nowym namiestnikiem cara, Konstantym Mikołajewiczem Organizacje konspiracyjne - dwa ważne obozy polityczne o charakterze narodowym: Biali i Czerwoni - Biali: umiarkowani, ziemianie i burżuazja, woleli uniknąć rewolucji społecznej, starali się uzyskać pomoc od państw Zachodu; na czele Andrzej Zamoyski - Czerwoni: radykalni, studenci, inteligencja, mieszczanie, robotnicy, władza Czerwonych w rękach Komitetu Centralnego Narodowego; cel – odzyskanie niepodległości drogą rewolucji przy współpracy z rewolucjonistami z Zachodu i Rosji; na czele Jarosław Dąbrowski. Powyższy materiał został opracowany przez Przeczytanie i zapamiętanie tych informacji ułatwi Ci zdanie klasówki. Pamiętaj korzystanie z naszych opracowań nie zastępuje Twoich obecności w szkole, korzystania z podręczników i rozwiązywania zadań domowych.
Królestwo Polskie, Królestwo Kongresowe, państwo utworzone 1815 decyzją kongresu wiedeńskiego z ziem Księstwa Warszawskiego (bez Poznańskiego) jako monarchia połączona unią personalną z Rosją (1816 — 128,5 tysiąca km2, 3,3 mln ludności). obszar (do 1912) — 128,5 tysiąca km2, ludność: 1816 — 3,3 mln, 1870 — 6,1 mln, 1900
Omawiam sytuację na ziemiach polskich przed powstaniem. Wyjaśniam kim byli Biali i Czerwoni. Omawiam przyczyny wybuchu powstania. Wyjaśniam kiedy rozpoczęło się powstanie. Ilustracja 1. Królestwo Polskie. Wikipedia. Klęska powstania listopadowego przyczyniła się do zniechęcenia Polaków do konspiracji.
iYq9ZnP. 7eir3ffvpk.pages.dev/767eir3ffvpk.pages.dev/567eir3ffvpk.pages.dev/497eir3ffvpk.pages.dev/277eir3ffvpk.pages.dev/27eir3ffvpk.pages.dev/97eir3ffvpk.pages.dev/297eir3ffvpk.pages.dev/28
królestwo polskie przed wybuchem powstania styczniowego
